VEDA YEMEĞİ

İÇERİK TANITIM (Arka Kapak)
Erkek: Balıkçı. Denizden ve balıklardan anlıyor. Kadını “Morina balığı gibi güzelsin” diyerek seviyor. Kendi kendini yetiştirmiş biri. Kadın:
Felsefeci. Leibniz, Kant, Hegel ve Heidegger okuyor. Aptal erkekleri bir bakışta anlıyor. Dul. Gözlüklü. Evlenirler. Her şey çok güzeldir. Erkek
balığa çıkmakta, kadın istekle onu beklemektedir. Birbirlerine anlatacakları hikâyeleri ve dinleme istekleri vardır...
Zamanla büyü bozulur...
Tutku önce suskunluğa/saygıya sonra da sabra dönüşür. Ayrılmaya karar verirler ve bu haberi iletmek için dostlarını bir veda yemeğine çağırırlar.
Ne var ki konuklardan her biri tıpkı Boccaccio’nun Decameron’undaki gibi bir hikâye/masal anlatmaya başlarlar. Anlatılan her gerçekçi, karamsar
hikâye ayrılma isteklerini güçlendirir. Sıcak ve gönül okşayıcı masallar ise birbirlerine yakınlaştırır. Gecenin güzelleştirdiği masallar sabaha karşı
olağanüstü bir biçime dönüşür. Herkes gittikten sonra Kadın “Gerçekte bizde eksik olan, birlikte oturacağımız sözcüklerden yapılmış bir evdi” der.
Erkek “Gündelik yaşamın balçığına gömülmüş iki sazan balığını andırıyorduk” diye cevap verir. “Bundan böyle dağdan kopup gelen sel sularında
yan yana titreşen iki alabalık gibi olacağız.” Konukların anlattığı hikâye ve masallardaki temalar klasik: Aşk, ayrılık, intikam, ihanet, acı,
suskunluk...
Veda Yemeği’ndeki fark: Tournier’nin insanın bilinmezliklerinde gezerken gösterdiği cesaret, humor ve kışkırtıcılık.
MICHEL TOURNIER
Fransız romancı, öykücü ve denemeci; 1924’te Paris’te doğdu. Tournier, gerçekçi mekânlarda geçmesine karşılık, mitlerden ve simgecilikten yararlanan ve entelektüel bir kışkırtıcılık içeren
metinler yazar. Roman ve öykülerinin çoğunda mit ya da efsanelerin günümüz atmosferine uyarlandığını görürüz; sık sık cinsel sapkınlıklara, rahatsız edici takıntılara ve grotesk temalara yer
verilir. Her yapıtında ana ya da yan karakterlerden birinin bir çocuk ve en çok işlediği temanın da masumiyetin yitirilmesi olduğuna dikkat çekilmiştir. Ayrıntılı ve felsefi spekülasyonlara
dayanan bir yazım tarzı vardır. İlk romanıyla Fransız Akademisi’nin Roman Büyük Ödülü’nü, ikinci romanıyla Goncourt Ödülü’nü kazanmış, 1972’de Goncourt Akademisi üyeliğine
seçilmiştir. Tournier ilk romanı Vendredi ou les limbes du Pacifique (1967; Cuma ya da Pasifik Arafı, Çev. Melis Ece, Ayrıntı Yay., 1994) ile büyük ilgi topladı. Bu yapıtında, modern felsefe
ve antropolojinin kuramlarından yararlanarak Robinson mitini yeniden yorumlar ve insan doğasına ilişkin Defoe’nunkilerden oldukça farklı çıkarsamalar yapar. Yoğun gönderme ve
simgelerle yüklü Le Roi Des Aulnes (1970; Kızılağaçlar Kralı, Çev. Hasan Anamur, Ayrıntı Yay., 1996), adını Goethe’nin bir şiirinden alır. Roman Hitler’in askeri akademilerine genç
öğrenciler yollayan bir adamın etrafında döner. Les météores (1975; Meteorlar, Çev. Yaşar Avunç, Ayrıntı Yay., 2001) eşcinsel bir amca ve ikiz yeğenlerinin hayatını anlatırken ikilik,
narsisizm, ensest ve eşcinsellik gibi cinsel konuları kurcalar. Le Coq de bruyère (1978; Çalı Horozu, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 1990) ise yazarın hikâye ve masal arasındaki ayırımı
belirlediği ve insanla hemcinsleri ya da insanla nesneler arasında aykırı ilişkiler yarattığı bir başka önemli kitabıdır. Yirminci yüzyılın ikinci yarısındaki en önemli yazarlardan biri olarak
gösterilen Tournier, 1957'den bu yana yaşadığ Choisel'deki evinde 91 yaşında hayata veda etti.
Başlıca yapıtları: Éléazar ou la Source et le Buisson (1996; Kaynak ve Çalı ya da Éléazar, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 2000); Le Médianoche amoureux (1985; Veda Yemeği, Çev.
Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 1992); La Goutte d’or (1985; Altın Damla, Çev. Mustafa Balel, Ayrıntı Yay., 1998); Gaspard, Melchior et Balthazar (1980); Gilles et Jeanne (1983; Gilles ile
Jeanne, Çev. Melis Ece, Gece Yay., 1989); Le Vent Paraclet (1977); Le Vagabond immobile (1984); La Couleuvrine (1994); Le Miroir des idees (1994); Journal extime (2002).