Varoluşun Otantik İmkanı Olarak Ev

20. yüzyılın önemli düşünürlerinden Martin Heidegger ile Servet-i Fünûn topluluğunun önde gelen şairi Tevfik Fikret’i “ev” ortak paydasında buluşturan elinizdeki kitapta, bu dünyada şairane mukim, biri düşünür diğeri şair, iki sanatkârın, genelde mekân, özelde ise ev üzerine tutum ve yaklaşımları, edebiyat ve felsefenin imkânları dâhilinde, irdelenmektedir. On dokuzuncu yüzyıl sonu ile yirminci yüzyılı idrak eden ve ülkelerinin çalkantılı yıllarına tanıklık eden bu iki tarihî şahsiyet, dünyanın kaderinin yeniden şekillendiği olağanüstü koşullar içinde eserlerini, kendilerini ve evlerini inşa etmişlerdir. Bunun içindir ki edebiyat ve felsefe kadar mimari tarihi de onları kaydeder. Dolayısıyla edebiyat, felsefe ve kısmen mimarinin “mekân” bağlamında bahse konu olduğu bu çalışma, edebiyat ve felsefeye açılan kapılarıyla, disiplinler arası bir mahiyet de taşır.

Diğer yandan Fikret’in şiirlerinde sıklıkla rastlanan “aşiyan, lane” motifleri ile 1905’te inşa ettirip çekildiği Rumelihisarı sırtlarındaki Aşiyan’ından hareketle; Tevfik Fikret üzerine Heideggerci argümanları haiz, yeni bir okuma ve yorum denemesinde bulunulmaktadır. Dolayısıyla elinizdeki kitap, klasik anlamda bir Tevfik Fikret biyografisi olarak planlanmamıştır. Bilakis Tevfik Fikret’in; onu, başta Aşiyan’ ı inşa etmeye sevk eden süreç olmak üzere, şair ve insan olarak kimliğinin, Heidegger’in, “Dasein” merkezli varlık felsefesi ışığında değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Böylelikle Heidegger’in genel çerçevesini çizdiği varlık felsefesinin kavramsal imkânlarından faydalanılarak Fikret’in, o yıllarda yakın çevresine ve şiirlerine tesir eden hâletiruhiyesinin, Dasein’a has bir var olma biçimi oluşu, şairin hem gündelik yaşamından (biyografik) hem de şiirlerinden (edebî) seçilmiş örneklerle ortaya konulmaya çalışılmıştır.