Tünelin Ucundaki Işık

Hasan Basri Akgiray'ın son romanı Tünelin Ucundaki Işık, Zehra adında bir işçi kızının yetmişli yılların ortalarında başlayan ve 12 Eylül sonrasına uzanan dramını anlatıyor.
Önce annesinin, ardından babasının ölümü üzerine, ablası ile birlikte üvey annesinin yanında yaşamak zorunda kalan Zehra, küçük yaşta sağır ve dilsiz bir gençle evleniyor. Ancak birkaç yıl sonra onu defalarca aldatan kocasını terk ederek, iki çocuğuyla birlikte İzmir'in İnciraltı semtinde terkedilmiş plaj kabinlerine sığınıyor. Yaşama sıkı sıkı tutunmaya çalışan Zehra, orada üniversiteli gençlerle tanışıyor ve kendini hiç bilmediği bir dünyanın ve bambaşka bir mücadelenin içinde buluyor.
Önsözden
"Tünelin Ucundaki Işık", sadece acılı, ezik ve horlanan Zehra'nın yaşam öyküsü değildir. Akıl ve bilim yerine, eskimiş dinsel kuralları yol gösterici olarak kabul eden yeteneksiz, beceriksiz yönetenlerin yarattığı bozuk düzenin ürünüdür Zehra. Amaç, Zehra ve Zehraların kurtuluşunu, insan gibi yaşamalarını sağlayacak bir toplum düzeninin özlemini duyurmaktır."