STOA FELSEFESİ

Stoa okulu, batı düşünce dünyasının temelinde bulunan Antik Yunan
kültürünün belli başlı düşünce okullarından biri olmuştur. İ.Ö. 4. yüzyılda
yaşayan ve Aristotales’in çağdaşı olan ilk Stoa filozofları, Attika yarımadasına
dışardan gelmiş yabancılardı; belki de bu nedenle, farklılıkları ortadan
kaldırmadan ama aralarında belli bir ayrıcalık da gözetmeksizin tüm insanları
kucaklamayı amaçlayan bir insancılık, Stoa felsefesinin başlıca temalarından
birini oluşturmuştur. Stoa düşüncesi felsefeyi; mantık, fizik ve ahlak olarak
üç genel başlıkta değerlendirip işler. Aristoteles’in tümellere ve mutlaklığa
dayalı mantığının uzun yıllar boyunca egemen olduğu düşünce tarihinde,
Stoa mantığının zamana ve olaylara dayalı koşullu önermeler üzerine yapmış
olduğu çalışmalar, özellikle 19. yüzyılla birlikte yeniden ele alınmış ve mantık
çalışmalarının çeşitlenip gelişmesinde belirgin bir rol oynamıştır. Stoa
düşüncesinin temel anlayışlarından birini oluşturan “doğayla uyum içinde
yaşamak”, doğa-insan ilişkilerinin çok yönlü bir biçimde değerlendirildiği
günümüze birçok bakımdan ışık tutacak niteliktedir. Dijon Üniversitesi
profesörlerinden Jean Brun’nün hazırlamış olduğu bu çalışma, Stoa okulunun
tarihçesini ve çeşitli dönemlerini belli başlı temsilcileriyle birlikte verirken, Stoa
felsefesinin mantık, fizik ve ahlak öğretilerini de ayrıntılarıyla bize sunuyor.
Kitapta ayrıca Stoa düşüncesine ilişkin kapsamlı bir kaynakça da yer alıyor.