Oluş Serüveni: Deleuze, Pinokyo ve Belirtiler Mantığı

Dikkat Dikkat! Platon’un

mağarasından bir kukla kaçtı. Tehlikeli olabilir! Gidecek bir yeri yok,

gideceği yerleri de yaratmak zorunda onun kaçışı. Bu kaçışla birlikte her şeyin

belirtilere dönüştüğü yeni bir anlam

coğrafyasında çırılçıplak buluyoruz kendimizi. Varlıktan kaçan her şeyin dahil

olduğu sonsuz bir oluş korosu doğuyor burada. Oluş Serüveni, bu kaçışın imkânlarını araştıran bir repertuar

çalışması, bir provadır. Platon’un varlık hiyerarşisindeki bir çatlağı

derinleştirip düşünce ve eylemin özgür hareketini izleyerek, hiyerarşisiz bir

yurda okunan bütün koro şarkılarını bir araya toplamayı deniyor bu serüven.

Carlo Collodi’nin Pinokyo’nun Serüvenleri

eseriyle Gilles Deleuze’ün Anlamın

Mantığı’nda geliştirdiği olay teorisini birlikte tecrübe etmeyi önerirken,

oluşu, “bir limiti eşiğe çevirmek” olarak tanımlıyor. Collodi’nin metni diyor

ki “Pinokyo’nun burnu yalan söylediği zaman

da uzayabilir.” Ama nasıl oldu da “Pinokyo’nun burnu yalan söylediği için uzar” gibi kötü bir pedagojiye

mahkûm olduk? Kim ve ne üretti bu “için”i?

Hayatlarımızın üzerindeki şu devasa kütleyi, Neden’in korkunç baskısını bir an

olsun kaldırdığımızda, bizi kendimize çivileyen ve başka olmaktan alıkoyan her

mantığın çatlaklarından sonsuz bir oluş serüveni doğuyor. Dikkat Dikkat! Kukla hâlâ bulunamadı