Mizah Terry Eagleton Ayrıntı Yayınları

İCERİK TANITIM (Arka Kapak)

Bazen sinsi bir soruya, ustaca bir cevaba, garip bir nedene, zekice bir imaya, bir itiraz karşısında kurnazca bir saptırmaya veya

akıllıca düzeltmeye takılıp kalır; bazen konuşmanın cüretka^r bir entrikasında, iğneli bir ironide, canlı bir mübalağada, ürkütücü bir

metaforda, celişkilerin makul bir uzlaşmasında veya vahim bir sacmalıkta ya da onu geciştirmek icin yapılan taklitci bir bakışta veya

el kol hareketinde pusuya yatar; bazen yapmacık bir basitlik, bazen haddini bilmez bir pervasızlık onu yaratır; bazen sadece garip

olan şeye vurmaktan kaynaklanır; bazen aşika^r bir konuyu dalavereyle amacına ters düşürerek; coğu zaman kimsenin ne olduğunu

bilmediği bir şeyde oluşur ve nasıl olduğunu soÅNylemesi zor bir şeyden peydahlanır… Kısacası, icinde bir miktar şaşırtmaca

sergileyen ve biraz haz veren, kibir veya anlatımdaki oldukca şaşırtıcı bir goÅNrgüsüzlükle, tahayyülü hakikaten etkileyerek ve

eğlendirerek yapılan basit ve sade bir konuşma tarzıdır.

TERRY EAGLETON

Britanya’nın yaşayan en büyük edebiyat eleştirmeni ve düşünürü kabul edilen Terence Francis Eagleton, 22 Şubat 1943’te Salford’da doğdu. Oldukca yoğun bir Katolik

oÅNğrenimi goÅNrdükten sonra, Raymond Williams’tan da dersler alacağı Cambridge UÅNniversitesi’ne girdi ve burada lisans, lisansüstü ve doktora yaptıktan sonra kısa bir süre İngiliz

Edebiyatı üzerine dersler verdi. Oxford UÅNniversitesi (1992-2001), Manchester UÅNniversitesi, Notre Dame UÅNniversitesi ve halen calıştığı Lancaster UÅNniversitesi’nde daimi hocalık

yaptığı gibi daha bircok üniversitede de misafir hoca olarak konferanslara katılıp sunumlar yaptı. Ayrıca New Left Review ve New Statesman dergilerine yıllarca yazılarıyla

katkıda bulundu.

Eagleton, ilk iki kitabı, Shakespeare and Society (1967) ve Exiles and EmigreÅLs’te (1970) edebiyata Katoliklikle sosyalizmin ilginc bir sentezini yaparak yaklaştı. İleriki yıllarda

boÅNylesi bir sentez arayışından koparak Althusser Okulu’nun edebiyat kuramı alanındaki en oÅNnemli adı Pierre Macherey’nin izini sürecek; “bütünlük”, “organiklik” ve “yansıma”

gibi Hegel koÅNkenli kavramların edebiyat yapıtlarını coÅNzümlemekte kullanılmasına karşı cıkacaktır. Marxism and Literary Criticism (1976; Marksizm ve Edebiyat Eleştirisi, Cev.

Utku OÅNzmakas, İletişim Yay., 2012) adlı yapıtında Marksist gelenekteki benzer eğilimleri sert bir bicimde eleştirmiştir. Criticism and Ideology (1976; Eleştiri ve İdeoloji, Cev.

E. Tarım, S. OÅNztopbaş, İletişim Yay., 1985) kitabında ise yapısalcılıktan esinlenen bir “metinbilimi” kavrayışına maddeci ve bilimsel bir icerik kazandırmak icin edebiyat yapıtı

ile ideolojiler arasındaki, “yansıtma” kavramının kuşatamadığı karmaşıklıktaki ilişkileri incelemiştir.