KaosQueer Dergisi Sayı 8

Kaos Q+’nın sekizinci sayısında edebiyatta bir tavır olarak queerin peşine düştük. Metnin kendisinde, yazarın kimliğinde, yazma ediminde, kanonik, anaakım edebi temsilin yıkımında ve (hetero)normla mücadelesinde hem eleştirel bir yöntem olarak hem de (hetero)normativite karşısındaki mevzi olarak queer, boy gösteriyor.

Özellikle Türkçe edebiyat çalışmalarında queer dendiğinde akla ilk gelen, metinde LGBTİ+ temsilinin olup olmaması. Halbuki metinde queer bir damar bulunması, oradaki heteroseksüellik ya da natranslık dışında kimlik ve deneyimlerin çeşitliliğinden kaynaklanmıyor. Sanılanın aksine, metnin yazarının gey, biseksüel veya trans olması ya da metnin LGBTİ+ kapsayıcı olması da o eseri doğrudan queer yapmıyor. Metinde, eleştiride veya yazma edimindeki queer arz-ı endam; sınırları belirlenmiş bir edebi temsile, kurmaca öğelerine, kurguya, türe ve yazma pratiğinin kendisine meydan okumakta, onun sınırlarını bulanıklaştırmakta, her inşanın ikili karşıtlıklarla oluşturulmasına ve kategorilerin bir diğerine tahakküm uygulamasına karşı çıkmakta, her türlü varlık, kimlik ve deneyim çeşitliğinin görmezden gelinerek bu bağlamlara içkin yaratım ve politikaların yekpare ve stereotipik biçimde alımlanagelmesini sorgulamakta yatıyor. Nitekim queer salt cinsel yönelim ve cinsiyet kimliğine ilişkin eleştirel bir teori veya eylemsellik olmadığından queerin izlerini her türlü disiplinde, yaratımda, kısacası her yerde takip etmek mümkün