DAHA İYİ MİSİN?

Her biri kendine ait bir renkli kumaş parçasının üstünde
duran kadınlar, saç örgülerini tutan oyaları çözdüler ve yavaş
yavaş balıksırtı örgüleri açmaya başladılar. Örgüler açıldıkça,
kadınların saçlarından kum gibi, un gibi bir şey dökülüyor ve
kumaşlara akıyordu. Yeşil, “Tohum bunlar!” diye bağırdı.
Kadınları çevrelemiş çocuklar aynı anda çağıldadılar. “Tohum
bunlar! He ya!” Hande Ortaç'ın öykülerinin kahramanları
hayata karşı hayatı savunuyorlar. Düşseler de kalkıyor,
umut etmekten, direnmekten, nefes aldıkları sürece iyi
olana inanmaktan bir an bile vazgeçmiyorlar. Kendileri
vazgeçmedikleri gibi, çevrelerindeki her canlıyı da buna
inandırıyorlar. Hem zamanı ve bu zamanın tüm gerçekliğini
anlatıyorlar, hem de fantastiğin, bilimkurgunun içinden yeni
bir anlam yaratmaya çalışıyorlar.
Daha İyi misin? bir savaştan kaçanların, yalnız kalmış ve
tüm zamanını sıkıntıyla geçirenlerin, gidenlerin ardından
çaresizce bakanların, mücadeleye omuz verenlerin, plaza
larının tekdüzeliği içinde kendini var etmeye çalışanların
derdine ortak olan öykülere ev sahipliği yapıyor...