Bitirgen

Keşke kalksaymışım. O zaman babam çarşaftaki kanı görüp, “Batırmış
yatağı, al şu kızı buradan,” diyemezdi. Donumdaki kana baka baka öyle
ağladım ki, annem sabah sabah “Anırma,” diyerek bir tokat attı. Bir daha
onun kıllı suratına bakarsam ne olayım. Ablam da yanıma gelip, “Ağlama
salak ben de hastalandım, artık her ay hastalanacaksın,” dedi. “Ben hasta
değilim yalan söylüyorsun,” deyince; “Tabii sen kraliçesin, kraliçeler
hastalanmaz, kıçımın kraliçesi,” dedi. Pis pis güldü gitti.
Bitirgen bir büyüme hikâyesi. Küçük bir kız çocuğu, ergenlik arifesinde
neler yaşadığını anlatıyor. Nasıl aklettiğini, nasıl dayak yediğini, nasıl
direndiğini, küfrettiğini, kabullenmediğini, anlamaya çalıştığını
mırıldanıyor. Şütütyen dümütyen daladami bülütyen diyor Hokucuk'a.
Bülent abiyi, Müjde ablayı, Fırat Bey'i, anarşitleri, öpüşürken gözlerini
kapatanları, akşam evde yemeği hazır isteyenleri kim hikâyeleştirebilir
ki zaten...
Figen Şakacı, Pala Hayriye'nin evveliyatını resmediyor, Bitirgen'le
hikâyenin başına dönüyor.