ATEŞ SÖNENE KADAR

“Uzun bir bekleyişten başka bir şey olmayan hayatımın son
bekleyişinin içindeyim bu sefer. Geleceği bekliyorum. O da beni
bekliyor. Birazdan karşılaşacağız, hissediyorum. Bu kavgadan
sağ çıkabilecek miyim bilmiyorum fakat bir önemi yok artık.
Bundan sonra beklemek olmayacak, son bu. Cezamı önden
çekmiş gibi hissediyorum. Ölsem bile rahat edeceğim, öldükten
sonra beklemek de bitecek. Cennet cehennem meselesi filan
ilgilendirmiyor beni, her ne olacaksa olsun artık hiçbir şeyi
beklemem gerekmeyecek. Yanacaksam da yanacağım yani,
gerçekten önemli değil benim için artık.”
Rüyalarında küçücük, rüyalarında kocaman bir havuzda boğulanlar.
Gidip de dönmeyen, yeri doldurulamayanlar. Sadece acısını
hafifletebilmek için çırpınanlar. Yollara koyulup yüreklerindeki ateşi
söndürmek isteyenler. Kütle halindeki ölümler... Ve kargalar, kara
suratları ve katran kanatlarıyla gerçekten çoktular.
Ateş Sönene Kadar, bazen boğazda bir düğüm, bazen de manyakça
bir kahkaha. Aylin Balboa'dan, o kendine özgü bıçkın ve muzip
anlatımıyla, geçmişle hesaplaşıp geleceğe kafa tutan sarsıcı ve
tesirli öyküler.